Jednym z najtrudniejszych zagadnień dotyczącym stosowania badań stolarki okiennej w praktyce jest wykorzystywanie wyników badań TT w ramach normy PN EN 14351-1+A2:2016-10, do deklarowania własności innych konstrukcji okiennych niż poddane tymże badaniom.

Podstawowa regulacja tego problemu została określona w punkcie 7.2.3.1 normy: „Dobór próbek”, zgodnie z którym powinny być one reprezentatywne dla całej rodziny wyrobów, tzn. dla wszystkich konstrukcji podobnych, rozumianych w sposób określony w punkcie 3.4 „konstrukcja podobna”, zgodnie z załącznikiem normatywnym F.

Poszczególne wymagania zasadnicze określone w PN-EN 14351-1+A2:2016-10 mają swoje własne charakterystyczne „zakresy bezpośredniego stosowania”, czyli sposoby przenoszenia wyników badań z próbek na inne wyroby.

Prawidłowe przenoszenie wyników, a więc zgodne z prawem deklarowanie własności wyrobu i związane z nim stosowanie znaku CE (zwłaszcza przy zamówieniach specjalnych, w których klient oczekuje konstrukcji nietypowych) wymaga uważnej analizy danej konstrukcji w odniesieniu do posiadanych wyników badań: wartości poszczególnych cech, rozmiarów czy wreszcie zastosowanych materiałów.